3/07/2012

Περνώ και μόνη μου καλά… και 17 ακόμα εικονογραφημένα.





Ιf you want to go fast, go alone. If you want to go far, go together!

Ποτέ δεν γράφω για την μέρα της γυναίκας. Και ποτέ δεν ένιωσα την ανάγκη να την γιορτάσω. Από μικρή απλά δεν έβρισκα τον λόγο. Δεν χαιρόμουν για κάτι συγκεκριμένο ίσως επειδή δεν έζησα την περίοδο με την μεγάλη ανισότητα των δύο φύλων και πήρα ως δεδομένα  κάποια δικαιώματα μας. Με τον καιρό πάλι, αυτή η αίσθηση της μάταιης γιορτής  μετατράπηκε σε βεβαιότητα και φτάνω πλέον τώρα στην μέρα της γυναίκας να νιώθω και μια λύπη...
 Δεν θα βγω εκείνη την μέρα. Τουλάχιστον όχι  για να το γιορτάσω  με τις φίλες μου τις οποίες υπεραγαπώ και πολύ χρειάζομαι. Ούτε και εκείνες έχουν να γιορτάσουν κάτι ιδιαίτερο εκείνη την μέρα, το’ χουμε συζητήσει.

Δεν θα βγω γιατί αυτό που θα αντικρίσει κανείς  σε μια πρώτη ανάγνωση είναι loud fun. Με το ζόρι ίσως... Σε δεύτερη ανάγνωση,  δε, μπορεί να  διαπιστώσει μια εξαναγκαστική διασκέδαση και ίσως και  μια κρυμμένη μοναξιά.  Όμορφα πρόσωπα, ωραία ρούχα, ταβέρνες, μπαράκια αλλά μάτια… κενά...ή αμήχανα. Γεμάτα από μια θλίψη που κρύβεται στα δυνατά γέλια και στα προσποιητή άνεση. Από έξω άνεση και από μέσα…

Τι ακριβώς γιορτάζεται εκείνη την ημέρα με το να βγαίνουμε όλες έξω μαζί και να οργώνουμε την νύχτα; Εγώ σαν γυναίκα γιορτάζω την θηλυκότητα μου με άλλες γυναίκες; Σαν ένα «δεν σας χρειαζόμαστε εσάς τους  άντρες για να περνάμε καλά» ένα πράγμα; Μα θα τρελαθώ τώρα!!!
It takes a lot of strength to accept your weaknesses!

Μήπως συνηθίσαμε να εμφανιζόμαστε σαν αυτόνομες και δυνατές, ενώ η ψυχή μας λαχταράει έναν άνθρωπο που θα μας χρειάζεται για αυτό ακριβώς που είμαστε;
Μήπως συνηθίσαμε να προβάλλουμε την ανεξαρτησία μας και να διατεινόμαστε ότι δεν χρειαζόμαστε έναν άντρα για να μας ολοκληρώσει;  Εμείς - σου λέει-  είμαστε το προϊόν που είναι αυτόνομο, αυτόφωτο,  αυτοδημιούργητο. ( και μετά το πέρας της λήξης του θα αυτοκαταστραφεί;).
Έχουμε την δουλειά μας, τα λεφτά μας, τους φίλους μας και όλα καλά. Περνώ και μόνη μου καλά. Ναι,  ναι. Θα το πω πολλές φορές και να δεις που στο τέλος θα το πιστέψουμε.

Από την άλλη… πόσες φορές που άκουσες κάτι ευχάριστο δεν ευχήθηκες να είχες τον δικό σου άνθρωπο να το μοιραστείς; Πόσες φορές πάνω σε μια ανησυχία σου δεν χρειάστηκες το χέρι του συντρόφου σου να σου απαλύνει το βάρος; Πες μου πόσες φορές γεμάτη διάθεση και ενέργεια δεν ευχήθηκες να είχες κάποιον  για να του μαγειρέψεις; Να τον φροντίσεις; Να του προσφέρεις στιγμές κυρίως; Να ονειρευτείτε μαζί;

Σε ζορίζω και το ξέρω. Σου θυμίζω πράγματα που έκανες κόπο να ξεχάσεις. Πράγματα που δεν σε βολεύει να θυμάσαι. Αλλά κάλιο να τα ακούσεις από εμένα τώρα παρά από κανέναν ποτέ!

Φυσικά και το έχω ακούσει. Δεν υπάρχουν άντρες! (Αυτό το λένε οι γυναίκες βέβαια. Οι άντρες λένε ότι δεν υπάρχουν γυναίκες .)

Και τότε γιατί αν βγεις έξω μετράς τόσους ανθρώπους μόνους τους; Τι φταίει;

Μήπως πήραμε πολύ φόρα βρε κορίτσι μου; Μήπως ήπιαμε πολύ μαγικό φίλτρο και έχουμε γίνει οι body builder του δυναμισμού;  Μήπως κατά λάθος ή και επίτηδες γίναμε ο άντρας  στην θέση του άντρα; Και τέλος μήπως πείσαμε τους άλλους αλλά και εμάς  τις ίδιες ότι μπορούμε να ζήσουμε έτσι μισές, ζωή ολόκληρη;
Μπορεί αυτά που γράφω να μην είναι για σένα βέβαια. Μπορεί το βράδυ που θα ξαπλώνεις η ψυχή σου να μην αναζητά μια αγκαλιά να έρθει βάλσαμο στα περίεργα της ζωής. Και το πρωί μόλις ξυπνήσεις, ενώ ακόμα είσαι ευάλωτη να μην εύχεσαι να ήταν τώρα εδώ να πείτε τις πρώτες κουβέντες της ημέρας μαζί. Να πάρετε μαζί δύναμη πριν τον αγώνα της ημέρας.

Μπορεί… Αν όμως δεν είναι έτσι, και είσαι περισσότερο γυναίκα από ότι κατά βάθος σου επιτρέπεις, τότε μήπως να έψαχνες να δεις ποιες είναι αυτές οι θηλυκές πινελιές που έχεις καταχωνιάσει βαθιά στην ψυχή σου, για να μην σε θεωρήσουν ευάλωτη;  Αν κάποιος σου έλεγε ότι είναι απόλυτα ασφαλές να δείξεις την ανάγκη σου για έναν άλλο άνθρωπο, τι θα έκανες αλήθεια;  Αν κάποιος, τέλος, σου έλεγε ότι η Σούπερ Γούμαν το γένος Παντοδύναμους είναι πασέ, και ότι η  νέα μόδα θέλει συντροφικότητα, και μοίρασμα, τότε ποιο θα ήταν το δικό σου πραγματικό στυλ ανθρώπου; Ποιες πλευρές σου θα άφηνες να βγουν στην επιφάνεια;

Με άλλα λόγια αν ερχόταν κάποιος και σου έλεγε ότι μπορείς να ξαναγίνεις Αληθινή Γυναίκα… εσύ πως θα το γιόρταζες;