Τι γεύση έχει η ευτυχία στη δική σου ζωή;

Ζούμε σε μια εποχή που το κυνήγι για θετική ενέργεια έχει αναχθεί σε κυνήγι του θησαυρού.Παρόλαυτα, η θετική σκέψη και η θετική ενέργεια δεν μπορούν να είναι μηνύματα τα οποία σου μεταφέρονται από κάποιον που σου κουνάει το δάχτυλο με ύφος ειδικού. Η θετική σκέψη και η θετική ενέργεια πρέπει να προκύπτουν ως μέρος της φυσιολογικής μας λειτουργίας ως υγιείς άνθρωποι.

Life is what you make of it.

Πιο συγκεκριμένα θα προκύψουν αυθόρμητα όταν   οι συνθήκες γύρω κάνουν στην άκρη, ο εσωτερικός μας διάλογος σιωπήσει,  για να φανεί η γνήσια φύση  του ανθρώπου πέρα από το φυλακιστικό Εγώ μας και τους φόβους που μας τρομάζουν. 

Η κριτική, οι συγκρίσεις, οι προσδοκίες, οι κατηγορίες, η θυματοποίηση και η αυτοκριτική είναι όλες έννοιες που δεν θα αφήσουν χώρο για να ανθήσουν τα συναισθήματα που τόσο θαυμάζουμε και τόσο κυνηγάμε, όπως αυτό της γαλήνης, της ευεξίας και της πληρότητας.

Η ευτυχία θα μπορούσε να είναι μια αίσθηση ευφορίας η οποία προκύπτει κάθε φορά που αποδεχόμαστε πέρα από κάθε κριτική αυτό ακριβώς που είμαστε. Αυτό ακριβώς που ζούμε. Και το καλωσορίζουμε. 

Επίσης, θα μπορούσε να είναι η ευφορία εκείνη που προκύπτει κάθε στιγμή που αποδεχόμαστε αυτό ακριβώς που είναι οι άλλοι, πέρα από τα φίλτρα των δικών μας προσδοκιών, φόβων και πεποιθήσεων.

Γνήσια ατόφια ευτυχία θα μπορούσε να βιώσει κάποιος τη στιγμή εκείνη που αντιλαμβάνεται ότι κάθε στιγμή εμπεριέχει μια δυνατότητα. Τη δυνατότητα να επιλέξουμε την αντίδραση μας στις εξωτερικές συνθήκες και να ανέβουμε ένα ακόμα σκαλί στη σκάλα της προσωπικής μας προόδου.  

Life Coaching can turn your life from good to great.
www.lifecoachelina.com

Εμπεριέχει την ευκαιρία να αντιδράσουμε με τρόπο ο οποίος θα μας αφήσει ακόμα πιο απελευθερωμένους από τους προσωπικούς μας φραγμούς και φόβους. Θα μας αφήσει λίγο πιο ελεύθερους και ζωντανούς.Για να μην παρεξηγηθώ θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση εδώ. 

Ο δρόμος προς την ολοκλήρωση και την ευτυχία δεν θα μπορούσε να είναι μια παθητική αποδοχή της εκάστοτε κατάστασης. Το αντίθετο!!!

 Χρειάζεται μια πολύ δραστήρια και ενεργητική στάση από τον κάθε ένα από εμάς. Χρειάζεται κάποιος να έχει αποκτήσει την τέχνη του να μπορεί να δει από τα δικά του μάτια, γνωρίζοντας ενδεχομένως ποια είναι συνήθως τα φίλτρα (μεταπρογράμματα τα  οποία οδηγούν σε διαστρεβλώσεις, γενικεύσεις  και διαγραφές που συμβαίνουν υποσυνείδητα κάθε στιγμή στο υποσυνείδητο μας) που διαστρεβλώνουν τον δικό του φακό. 

Πρέπει επίσης να μπορεί να μπει σε δεύτερη θέση. Δηλαδή τη θέση του συνομιλητή του. Και να πλησιάσει αυτό που εκείνος εννοεί… (Nα το πλησιάσει είναι ίσως από μόνο του μια μεγάλη επιτυχία, καθώς η βιολογία της σκέψης μπορεί να μην του επιτρέψει να το καταλάβει πλήρως ποτέ).

Και τέλος θα πρέπει να έχει αποκτήσει την πανίσχυρη δεξιότητα του να αποστασιοποιηθεί του γεγονότος και να δει τα πράγματα απ’έξω σαν ένας τρίτος, αντικειμενικός παρατηρητής. (Τρίτη θέση συνειδητότητας). 

Μέσα από το ανθρώπινο  συναίσθημα της αγωνίας μας για το αύριο υπάρχει η θετική πρόθεση της αναζήτησης της συναισθηματικής και της υλικής  μας ασφάλειας. Αν το αποδεχτούμε ως φυσιολογικό και αν αναλογιστούμε πόσες φορές η ζωή απλά ξεπέρασε τις προσδοκίες μας, ξαφνιάζοντας μας ευχάριστα, θα καταλάβουμε ότι ίσως η αναζήτηση της ασφάλειας είναι επικίνδυνη περιοχή από μόνη της. Και ίσως αποκτήσουμε μεγαλύτερη δύναμη να αφεθούμε στη Ροή. 

Αν κάποιος έπρεπε να συνοψίσει σε μια πρόταση τη συνταγή της ευτυχίας θα μπορούσε να πει ότι δεν υπάρχει one-fits-all formula.

                                                       
Αν κάποιος έπρεπε να συνοψίσει σε μια πρόταση τη συνταγή της ευτυχίας θα μπορούσε να πει ότι δεν υπάρχει one-fits-all formula.
Ο κάθε ένας καλείται να φτιάξει το δικό του προσωπικό mix. Η ζωή και οι "συγκυρίες" στις οποίες εκτίθεται ο κάθε ένας από εμάς είναι το "εργαστήριο" στο οποίο θα δημιουργήσουμε τη δική μας φόρμουλα.Παρόλαυτα υπάρχουν τρία συστατικά βάσης απαραίτητα για όλους:Ευγνωμοσύνη, αποδοχή και η επίγνωση της ελεύθερης βούλησης που έχει ο κάθε ένας από εμάς στον τρόπο με τον οποίο θα σκεφτεί, τον τρόπο με τον οποίο θα μιλήσει στον εαυτό του και κατ'επέκταση τον τρόπο με τον οποίο θα αντιδράσει στη ζωή.

Με εκτίμηση,

Eλίνα Γιαχαλή

Αν επιθυμείς να δεις ποια μπορείς να γίνεις με την σωστή υποστήριξη, μπες στην κοινωνία της ΕνΕλπίς. 

Με ρωτήσαν αν πιστεύω...

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα σε όλους.

Με ρωτήσαν αν πιστεύω. Επίσης με ρώτησαν αν θα νηστέψω...

Σχετικά με την οργάνωση της θρησκείας μας  θα μπορούσα να πω ότι έχω πολλές διαφωνίες. Αν πιστεύω σε έναν παρεμβατικό και εκδικητικό Θεό; Nope! No way Jose...Sorry...Δεν θα κοιτάξω προς τα πάνω βρίζοντας όταν μου σκάσει το λάστιχο, ρωτώντας γιατί εμένα. Άλλη δουλειά δεν είχε εκείνος εκεί επάνω (αν υπάρχει), ξύπνησε και είπε:  

«Αυτή η Ελίνα μου την έσπασε εχθές γιατί έφαγε σοκολάτα. Ας της σκάσω το λάστιχο!» :-/

…........

Όσον αφορά τη νηστεία... εξαρτάται και πάλι. Πολλοί ίσως νιώθουν ενοχή και αμαρτία ως κίνητρο νηστείας. Και πέφτουν στα τάρταρα της ενοχής αν καταλάβουν ότι κατά λάθος έφαγαν κάτι που περιείχε αυγό. Ή γάλα...Αμάρτησαν...Είναι Αμαρτωλοί…!

Και πάλι θα με βρείτε απέναντι σε αυτό. Η ενοχή δεν νομίζω να ήταν η επιθυμία κανενός Φωτισμένου Θεανθρώπου. Όυτε  ο χαρακτήρας του Τιμωρού μου κολάει σε όλο αυτό. Τα σκοτεινά και ενοχικά συναισθήματα που χρησιμοποιήθηκαν στην οργάνωση της Θρησκείας μας από κοινούς ανθρώπους για να δαμάσουν τις μάζες, έχουν διώξει πολλά μεγάλα μυαλά μακριά, καθώς η λογική τους δεν τα αποδέχτηκε. (Λογικό)

Με το δικό μου μυαλό αν υπήρξε όντως εκείνος ο Άγιος Θεάνθρωπος μάλλον θα επιθυμούσε να μεταδώσει την εσωτερική γαλήνη και την πληρότητα στους μαθητές του (και δεν θα τον ενδιέφερε ιδιαίτερα η έννοια "ακόλουθοι" 'ή "πιστοί" που λένε οι παπάδες).

Μάλλον θα είχε οραματιστεί έναν κόσμο από ελεύθερους ανθρώπους με περίσσεια καλοσύνη οι οποίοι θα μοιράζονταν τα αγαθά τους καθώς δεν θα είχαν τον φόβο της στέρησης μέσα τουςκαι το μικρόβιο της ενοχής.

 Σκέψου το λίγο... Αν όλοι μας νιώθαμε πλήρεις και ευτυχισμένοι...θα είχαμε στραμμένα τα βλέμματα στην απάτη ή την αρπαχτή; Στο έγκλημα ή την εκδίκηση; Αν όλοι μας νιώθαμε ελεύθεροι να είμαστε η φύση μας θα τα κάναμε τόσο μπάχαλο;  Τα ζώα δεν έχουν θρησκεία να τους βουρλίζει το μυαλό. Frankly, δεν μου φαίνεται ότι τα πήγαμε  καλύτερα από αυτά…

Παρόλαυτα θα κάνω την έκπληξη και θα πω: Ναι. Πιστεύω!

Με κάνει να νιώθω όμορφα αυτό και με δυναμώνει. Άλλα δεν θα γεμίσω με εικονάκια το Facebook. Δεν θα φιλήσω όλες τις εικόνες όταν μπω στην εκκλησία, και θα θυμώσω αν κάποιος επιχειρήσει να με γεμίσει με ενοχή και φόβο για θέματα που πάνε κόντρα στην ανθρώπινη φύση μου, όπως το φαγητό ή η σχέση μου με το άλλο φύλλο.

Αντί αυτού θα προσπαθήσω να βοηθήσω όποιον καταλάβω ότι το χρειάζεται.  Η Μεγάλη Εβδομάδα είναι μια εβδομάδα με ευκαιρία να τιμήσουμε την πνευματικότητα μας. Όχι να περάσουμε εξετάσεις στο πόσο καλή αυτοπειθαρχία έχουμε στα σουτζουκάκια, ενώ φεύγοντας θα πετάξουμε και τα σκουπίδια μας στο κατώφλι του γείτονα όταν αυτός δεν κοιτάει. 

Καλή Μεγάλη Εβδομάδα σε όλους εύχομαι.  Όχι σαν μια ευκαιρία να θυμηθούμε τον φόβο και τη στέρηση. Αλλά σαν μια ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά στην σωματική και την  πνευματική μας υγεία, σαν εργαλεία για τη διαδρομή μας προς την εσωτερική μας ευτυχία και πληρότητα.

Με εκτίμηση,

Ελίνα Γιαχαλή

Σχετικά με εμάς... εσάς...και την αγάπη...

www.lifecoacelina.com

Σήμερα θα μιλήσουμε για το φλέγον θέμα του μήνα...

...σχετικά με εμάς,  εσάς και εκείνους.

Ναι ναι...υπάρχουν εκείνοι που είναι ερωτευμένοι και είναι με τον σύντροφο που επιθυμούν. Σε αυτούς θα πω αφήστε τις προσδοκίες και ζήστε τη στιγμή. Συχνά ερωτευόμαστε την καλύτερη δυνατή εκδοχή του ανθρώπου που έχουμε δίπλα μας και όχι αυτόν που όντως είναι. ('Ελα τώρα που δεν καταλαβαίνεις...)
Έτσι λοιπόν, βάζουμε μπροστά το Pygmalion Project αρχίζοντας την κοπτική και την ραπτική του ανύποπτου άλλου. Κόψε λίγο αυθορμητισμό, βάλε λίγο παραπάνω φιλοδοξία, να σου πω...σου ξέφυγε λίγο στην  ανεμελιά...γίνε πιο υπεύθυνος... και πάει λέγοντας.

Δύο είναι τα πιθανά σενάρια εκεί. Στην πρώτη το άλλο μας μισό θα εξαντληθεί...και θα μας αφήσει μόνους μας να αναρωτιόμαστε τι συνέβη, ή να κατηγορούμε το άλλο φίλο, ή να κατηγορούμε τον εαυτό μας και πάει λέγοντας. 

Η άλλη εκδοχή πάλι, είναι να υποκύψει στις αλλαγές που θέλουμε να του κάνουμε. Αλλά τότε μάντεψε τι... Το τελικό αποτέλεσμα των δικών μας παρεμβάσεων δεν είναι (φυσικά) αυτό το οποίο μας γοήτευσε και μας προκάλεσε το ενδιαφέρον στην αρχή. Πάει το ελεύθερο πνεύμα, πάει ο αυθορμητισμός πάει και το άπιαστο... Έτσι, παύουμε εμείς οι ίδιοι να το θέλουμε. Και καταλήγουμε και πάλι μόνοι...Ω, σαν το λεμόνι! Καλό;

Μήπως αυτό που κάνουν εκείνοι που είναι ευτυχισμένοι μέσα στη σχέση τους είναι η αποδοχή; Τι δεν καταλαβείνεις πως αντέχουν;  Η γκρίνια είναι so last-year. Εσύ το έλεγες προχθές. Θυμίσου.

Έχουμε βέβαια και τις άλλες ψυχές. Εκείνοι που είναι ερωτευμένοι με κάποιον - κάποια που δεν είναι μαζί. Σε εκείνους θα πω συγχαρητήρια και καλή επιτυχία.  (και καλά κουράγια αλλά αυτό εννοείται) Αυτό το συναίσθημα σας κρατάει ζωντανούς. Σας κάνει να θέλετε να βελτιώνεστε. Σας δίνει έμπνευση. Σας βάζει σε διάλογο με τον εαυτό σας. Πάρτε από αυτόν τον διάλογο. Ακούστε τον. Γιορτάστε το. Ναι, σοβαρά μιλάω. Έχει πολλά δώρα αυτή η διαδρομή. 

Υπάρχουν επίσης και αυτοί που είναι σε σχέση. Αλλά όχι με αυτόν που είναι ερωτευμένοι. Με άλλον.  Εκεί τα πράγματα σφίγγουν. Μια μέρα με τον λάθος άνθρωπο είναι μια χαμένη μέρα με τον σωστό. Για να μην μιλήσω για τη νύχτα! Κάθε μια άγευστη στιγμή είναι μια χαμένη στιγμή γεμάτη γέλια. Κάθε ένα χασμουρητό από βαρεμάρα είναι μια χαμένη αγκαλιά γεμάτη ζεστασιά. Πόσο ακριβά άραγε σας κοστίζει η ασφάλεια και η συνήθεια που έχετε; Μέχρι πόσο; 

Και είναι και εκείνοι που δεν είναι ερωτευμένοι με κανέναν. Και με τίποτα. Έχουν εξοικειωθεί με το άγευστο και το αποκαλούν light. Έχουν ξεχάσει πως είναι το να σε σκεπάζει κάποιος τρυφερά όταν κοιμάσαι. Πως είναι να σε προστατεύει, όταν δεν του το ζητάς καν. Πως είναι το να είναι δίπλα σου και να μην χρειάζεται να μιλήσετε. Γιατί είναι άνετα και έτσι... 

Σε αυτούς προτείνω να ξεκινήσουν άμεσα coaching (μαζί μου πάντα ;-) ) γιατί χάνουν σοβαρές λεπτομέρειες από την χρωματική παλέτα της ζωής. Γιατί το ξέρεις και το ξέρω...

Η ζωή είναι για να μοιράζεται dear. True story. 

Eλίνα Γιαχαλή