Εχτές εγκλωβισμένη στην κίνηση της παραλιακής, κάτω από τον μεσημεριάτικο ήλιο, έπιασα μια μικρή να με κοιτάζει επίμονα. Όταν την κοίταξα και εγώ αντί να πάρει το βλέμμα της από μένα, συνέχισε να με κοιτάζει και μου χάρισε ένα τέλειο χαμόγελο...Ήταν σαν να μην την νοιάζει η κίνηση, η ζέστη, η κρίση...Χαιρόταν που είχε βρει κάποιον να του χαμογελάσει...
Αφού εκείνη την στιγμή μπορούσαμε να χαμογελάμε, γιατί να μην το κάνουμε?
Ένα κύμα θετικής ενέργειας ήρθε και με έλουσε και συνέχισα την διαδρομή μου γεμάτη καλή διάθεση. Και έπαιξα ένα παιχνίδι με το μυαλό μου... να βλέπω την διαδρομή μέχρι να φτάσω όπως αυτή η πιτσιρίκα...Εστιάζοντας σε πράγματα που αξίζουν ένα χαμόγελο, και να αδιαφορήσω για τα άλλα που δεν.
Το αποτέλεσμα φυσικά, ήταν να είμαι με σούπερ διάθεση και να χαμογελάω μέσα, έξω και επί τα αυτά! Λέω να συνεχίσω να παίζω έτσι με το μυαλό μου... Μου κάνει καλό.
Και κάνει καλό και στους άλλους γύρω μου!
Eλίνα. ;)
No comments:
Post a Comment